Autisme: ik ben een autist
27 april 2021
Persoon versus identiteit
Vandaag ga ik het hebben over zogenaamd Person First Language (PFL) versus Identity First Language (IFL).
Allereerst wil ik zeggen dat als je naar jezelf refereert, je natuurlijk zelf mag weten hoe je dat doet. Dit is puur mijn eigen denkbeeld hierover, en mijn observatie, en dat van het grootste gedeelte van de internationale autistische gemeenschap.
PFL “persoon met autisme” “autisme hebben” is de standaard bij zowel ouders van autistische mensen als in de GGZ. Want je bent toch “meer dan je autisme”? En het is toch belangrijk om altijd de “mens eerst” te zetten? Dit wordt psychologen geleerd. In vrijwel alle wetenschappelijke teksten wordt PFL gebruikt.
Van autisme als stoornis naar autisme als identiteit
Maar ik ga uitleggen waarom ik de switch heb gemaakt naar IFL, oftewel “autistisch persoon” of “autist”. In mijn logica is mijn autistische brein niet te scheiden van mijn persoon. Het is vrij letterlijk hoe mijn brein in elkaar zit. Zonder autisme zou ik niet mezelf kunnen zijn, omdat autisme onderdeel is van mijn identiteit en niet los te koppelen is. Voor mij klinkt PFL een beetje hetzelfde als “persoon met Nederland”, of “persoon met biseksualiteit”, twee dingen die ik ook ben. Ik ben Nederlands. Ik ben biseksueel. Ik ben autistisch.
Mijn autistische identiteit, biseksualiteit of Nederlandse afkomst is niet een accessoire dat ik bij me draag, of een laag die ik van me af kan pellen waaronder een ‘echte ik’ tevoorschijn komt. Al deze dingen zijn onderdeel van wie ik ben. Het wordt tijd dat we neurodiversiteit zien als wat het is: diversiteit. Niet een stoornis. Niet een ziekte om te genezen. Niet iets wat ik kan negeren, of van me af kan zetten. Autisme is een neurotype: een natuurlijke variatie in mijn brein. Een onderdeel van mijn identiteit. Daarom ben ik autistisch. Als iemand die taalwetenschap heeft gestudeerd weet ik hoe belangrijk taal is voor de vorming van ons wereldbeeld.
Autisme is geen scheldwoord
Noem mij dus ook een autist. Autisme is geen scheldwoord en niet iets om je voor te schamen. 90% van de problemen die mensen als ik ervaren komen niet door ons brein, maar door hoe de wereld ons behandelt. Maak de wereld inclusiever naar ons, en laat ons ons authentieke zelf zijn. Autisme is geen stoornis en geen ziekte. Het is alleen de manier waarop de samenleving ons behandelt, die beperkend voor ons is. De samenleving moet veranderen en genezen, niet wij. En dat is óók aan neurotypische mensen.
Groetjes,
Een biseksuele, Nederlandse autistische ADHD’er.