Autisme en ADHD
27 april 2021Vandaag wil ik aandacht besteden aan de combinatie van autisme en ADHD, en een van de redenen waarom het medisch model absolute poep is. Misschien dat ik binnenkort nog een specifiek artikel ga schrijven over het medische model, want daar heb ik ook nog wel wat over te zeggen. Want pff, toen ik onderzoek deed voor deze post (en die vervolgens weer uit het raam flikkerde omdat ik alleen maar bullshit tegen kwam) besefte ik me wederom hoe veel er mis is met de manier waarop wij in deze maatschappij omgaan met neurodiversiteit.
Waarom horen autisme en ADHD bij elkaar?
Autisme en ADHD vallen beide onder het spectrum van neurodiversiteit. De twee hebben significante overlap; wel 60%. Ook is ADHD de meest voorkomende comorbide diagnose bij autisten, en andersom. Logisch dus dat deze twee, en de combinatie van deze twee, extra aandacht behoeven.
Helaas gebeurt dat in de praktijk niet zo vaak, en veel autistische ADHD’ ers worden dan ook niet, of half gediagnosticeerd.
Autisme en ADHD, en waar de overlap zit
Ik weiger deze eigenschappen “symptomen” of problemen te noemen, want dat zijn ze niet. Niet alle autisten en ADHD’ers hebben deze eigenschappen en dit kan per persoon verschillen. Er zijn er ook nog meer op te noemen. Ik ben hier bewust niet alleen uitgegaan van de criteria in de DSM, omdat ik de DSM problematisch vind.
Autisme
- Dingen letterlijk nemen
- Behoefte aan routine en structuur
- Moeite met verbale spraak
- Stimmen/fidgeten
- Moeite met prikkelverwerking
- Emotieschommelingen
- Intense passies/interesses
- Hyperfocus
- Behoefte aan voorspelbaarheid
- Maskeren
- Moeite met executieve functie
ADHD
- Druk/hyperactief
- Moeite met routine en structuur
- Sociaal, extravert
- Stimmen/fidgeten
- Moeite met prikkelverwerking
- Emotieschommelingen
- Snel verveeld en snel afgeleid
- Hyperfocus
- Impulsief
- Maskeren
- Moeite met executieve functie
Autisme en ADHD: een wisselwerking
Zoals je in de vorige paragraaf kon lezen is er overlap, maar zijn er ook verschillen die soms ver uit elkaar liggen. Deze verschillen kunnen een wisselwerking hebben op elkaar, en bepaalde eigenschappen verminderen, en bij de eigenschappen die overlappen, kan dit versterkt worden.
Hierdoor worden autistische ADHD’ers vaak niet als zodanig herkend, waardoor deze groep relatief vaak incomplete of misdiagnoses krijgt.
Ik pleit er daarom voor om deze twee te zien als twee kanten van 1 paraplu, in plaats van verschillende diagnoses.
Waarom we zo vaak misdiagnoses krijgen
Een autistische ADHD’er is vaak extraverter dan een typische autist en kan vaak beter tegen verandering. Dat zijn eigenschappen waar specifiek naar gekeken wordt door psychologen bij een autismediagnose. Ook kan bijvoorbeeld de extravertie die vaak wordt geassocieerd met ADHD verminderd worden door autistische traits, of kan er een intense frustratie ontstaan onder autistische ADHD’ ers als het gaat om routine en structuur: aan de ene kant heb je er behoefte aan, maar aan de andere kant heb je er moeite mee.
Autistische interesses kunnen zichzelf razendsnel opvolgen bij autistische ADHD’ers in plaats van dat ze constant blijven, waardoor een autistische ADHD’ er soms duizend verschillende hobby’s heeft waar je je drie weken verdiept voor je overstapt op de volgende.
Wat ook vaak gebeurt, is dat de eigenschappen die overlappen, onder de ene diagnose worden geschaard en er niet verder wordt gekeken, waardoor autistische ADHD’ers vaak jaren therapie volgen en medicijnen slikken zonder significant effect.
Autisme en ADHD als één geheel
Gezien de unieke eigenschappen van beide en hoe deze van invloed zijn op elkaar, vind ik eigenlijk dat de combinatie van autisme en ADHD één geheel zou moeten zijn in plaats van twee verschillende diagnoses die los van elkaar gezien worden. Ook omdat het significant te noemen is dat de twee zo vaak samen voorkomen.
Neurodiversiteit is een spectrum met verschillende kleuren die in elkaar overlopen en die voor het gemak gegroepeerd zijn in de DSM. Autisme of ADHD niets meer dan een groep symptomen. De groepen zijn in deze maatschappij belangrijk omdat ze toegang bieden tot kennis en hulp, maar hier zorgt het vaker voor problemen, omdat de traits van de twee samen anders zijn dan die van de individuele diagnoses. Dat is een van de problemen van het medische model.
In mijn geval heb ik 7 jaar in een specialistisch centrum voor autisme en ADHD rondgelopen, voor de psychologen erachter kwamen dat ik ook autistisch was. Het had me heel wat leed bespaard als er met een holistischer kijk naar me was gekeken.
Hoi,
Dank voor deze post.
Nadat mijn dochter 2 jaar geleden de diagnose autisme kreeg, is er door alle hulpverleners/instanties ingezet op rust, routines, voorspelbaarheid (geef me de 5). Echter ging het steeds minder goed met haar. De structuur deed wel wat, maar eigenlijk raakte ze steeds gefrustreerder en bleef haar hoofd heel vol. Hulpverleners zeggen dan: o dit past niet in het beeld, wat complex. En bleven zich vasthouden aan Geef me de 5, dat moest toch ‘echt wat beter worden toegepast’. Een nieuw onderzoek werd geweigerd. Gelukkig zijn we nu bij een veel gespecialiseerdere plek waar eindelijk wordt gezien dat zij behalve externe prikkels, ook heel veel interne prikkels ervaart en dat de verklaring kan zijn waarom haar hoofd steeds zo vol blijft. Wat een erkenning! En nu ze weer meer prikkels van buitenaf krijgt is ze ook veel vrolijker. Er is inderdaad erg weinig info over te vinden, dus dankjewel voor jouw onderzoek.